Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018

Αγαπημένα τω πολλώ Στρατάκια.


Γιώργος και Νίκος Στρατάκης: Αγαπημένη τω πολλώ.
[Στίχοι / επιλογή:
(...) 
αγαπημένη τω πολλώ, αγάπα με κι εμένα,
και μην τα συλλοΐζεσαι τα σου 'χω καμωμένα,
έχει αγγελική μορφή και κρουσταλλένια νιότη, 
δοξάζω αυτόν που μου 'δωκε τα μάτια και θωρώ τη
(...)
η θάλασσα και τα βουνά χαίρουνται τον αέρα
πρόβαλε να χαρώ κι εγώ, ομορφοθυγατέρα
(...)
 δέκα και δέκα, είκοσι, και είκοσι, σαράντα,
έφυγε και μ' αρνήθηκε και δεν κατέχω γιάντα,
δε φταις εσύ, μα φταίω εγώ, πο(υ) σε 'δα με τα πόδια
στα όρη, και δε σ' έριξα μέσα στα χινοπόδια,
μωρή ξερή φασκομηλιά, ξεφουντωμένη βιόλα,
που σου 'πανε πως σ' αγαπώ, και πίστεψές το κιόλα

Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2018

Ακόμα ένα σπάνιο δώρο.


Διά χειρός του πολύ καλού ζωγράφου Γιάννη Δημητράκη και πάλι. Το "γεια, χαρά" του (στο χρονολόγιο του προφίλ μου στο fb), με την ευκαιρία της ονομαστικής μου γιορτής.

Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018

Αντίδωρο στις ευχές.


Για τις πολλές και θερμές ευχές (τηλεφωνήματα ή sms, στον τοίχο ή στο inbox / fb) με την ευκαιρία της ονομαστικής μου γιορτής, τα εγκάρδια ευχαριστώ μου, μα και σαν... αντίδωρο, 35 δευτερόλεπτα μαγείας: η εικοσάχρονη Σοφία Λόρεν βολτάρει στην τότε αυθεντικότερη κι απ' τη σημερινή Νάπολη, του 1954, σκηνή από τη σπονδυλωτή ταινία του Βιττόριο ντε Σίκα "L' oro di Napoli / Το χρυσάφι της Νάπολης (ελλ. τίτλος: Ερωτική πολιορκία)".
Να υπενθυμίσω, η Σοφία Λόρεν υπήρξε συμμαθήτρια της μαμάς μου, όσο για τη Νάπολη, είναι απ' τις πόλεις της Ιταλίας εκείνη που με συγκίνησε περισσότερο.

Τετάρτη 3 Ιανουαρίου 2018

Κι όντεν τα Στρατάκια αρχίσασι να τραγουδούν...


Ο Γιώργος και ο Νίκος Στρατάκης τραγουδούν αποσπάσματα από τον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου (1553-1613 ή 1614).
Στην Κρήτη τραγουδούσανε παλιά, στην Κρήτη τραγουδούν ακόμα (1, 2, 3, 4).

(Θεόφιλος Χατζημιχαήλ, Ο Ερωτόκριτος και η Αρετούσα.)