Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Η σπατάλη.

Λίγο η φύση, λίγο οι αρχαίες πέτρες, η παράδοση επίσης, γεννιούνται ακόμα πράγματα ανάμεσά μας, εδώ σ' αυτή τη χώρα, σκόρπια, όχι συλλογικά, από άτομα, από διακεκριμένες μονήρεις ευαισθησίες, βέβαια. Αυτό από τη μια, γιατί από την άλλη δύσκολα θα βρει κανείς αλλού ή άλλοτε συνθήκη όπου να σπαταλιέται τόσο πολύ έργο, τόση πολλή ενέργεια, για να μειωθούν, να εξαφανιστούν, να σβηστούν όχι μόνο η παραγωγή ή και η δυναμική των δημιουργών, αλλά -ει δυνατόν- και τα ίχνη τους.